Nazwa organizacji: Najświętszy Kościół Watykański pod wezwaniem Pura Dei Gratia na ziemiach Niemieckich we Kiel; Verbum Novum.
Typ organizacji: Kazanie i nawracanie ludności oraz szerzenie słowa Jedynego Boga.
Prawdziwy typ organizacji : Szkolenie łowców, kaznodziejów, inkwizycji oraz egzorcystów, infiltracja, śledzenie oraz oczyszczanie dusz istot piekielnych.
Położenie: Główna siedziba znajduje się w Watykanie, lecz jest ona tylko miejscem politycznym. Na północy ziem Niemieckich, w mieście Kiel znajduje się wielki zakon umieszczony niedaleko morza. Na powierzchni jest tylko 1/3 całego kompleksu, łącznie z zabytkowym kościołem z dzwonnicą, cmentarzem i budynkami mieszkalnymi. Na 1 poziomie pod ziemią znajdują się piwnice, drugi zajmują miejsca szkoleniowe oraz wywiadu, ostatni to katakumby i labirynty. W nich pochowani są pierwsi założyciele oraz święte artefakty.
Historia: Pierwsze wzmianki o tej „sekcie” znajdują się w starych pieśniach niektórych trubadurów. Opowiadane były, w szczególności, na ziemiach prawosławnych. A pierwsza zanotowana opowieści posiada datę 1060 roku i została rozpowszechniana na terenach Moskwy. Tekst mówił o nad ludziach z białą poświatą oślepiającą grzesznych i leczącą chorych i dobrych. O lewitacji i lataniu jak ptak szukając grzechu. O sile umożliwiającą podniesienie krzyża jedną ręką oraz o wielu innych. Ale w każdej, zło spotykało karę a jej wyznawców spalano.
Sama geneza powstania wynikła przez rozłam Kościoła Chrześcijańskiego na Rzymsko-Katolicki i Prawosławny. Wtedy została zwołana rada na której utwierdzono przekonanie stworzenia siłowej możliwości nawracania. Rok później zbudowany został pierwszy zakon, właśnie we Kiel. Był on niezwykle potężny i bardziej przypominał fort niż miejsce święte. Od tamtej chwili działały następujące siły Boga. Wierni przybywali by służyć Bogu jako armia.
Drugim ważnym momentem był podział kościoła na Protestancki. W tej chwili, warownia, stała się najważniejszym punktem pozycyjnym.
Rangi: Wewnątrz zakonu działa system rang. Do najważniejszych należy Kanonik, lecz nie jest on jak inni. Ten jest symbolem sztyletu Watykanu. W hierarchii Kościoła jest pod samym papieżem. Na jedną świątynie jest tylko jeden.
Inkwizytorzy to tropiciele. Zasłynęli w przedziale XIII i XIX wieku z wyszukiwania, śledzenia, oceniania oraz pozbywania się heretyków i spiskowców. Oni zaś najbardziej są znani z okrucieństwa. Łaska papieska oczyszcza ich z czynów grzesznych, tak więc ich ręce zawsze są czyste. Symbolem który noszą to: niewielki srebrny krzyż, białe rękawiczki oraz metalowe pióro. Ostatnie jest zarazem symbolem a także bronią. Każdy z nich wybiera swój oręż.
Kaznodzieje, są wykwalifikowanymi mówcami, szpiegami jak i sędziami. Ich empatia i charyzma potrafią przekonać ludzi do swojej racji, a kazania, nawet najtwardszych grzeszników, przestraszyć. Słowa te uderzają jak gromy z jasnego serca i trafiają wprost do serc. Przed nimi trudno coś ukryć. Nie żywią takiej nienawiści jak inni, ale potrafią być surowi. Przypominają spokojne i ciepłe osoby, zarazem będąc oddani w pełni swojej misji. Przy sobie zawsze mają: Pismo Święte, duży srebrny krzyż powieszony na szyi, oraz okulary.
Ostatnią odnotowaną rangą tego ugrupowania są Egzorcyści. Ci będąc ostatnimi, są najbardziej zaskakujący. Ich zadaniem jest wypędzenie zła z ciała nie niszcząc go, z molowością wyjątku.. Przez co spotykane są różne charaktery owych osób. Od spokojnych i chcących tylko pomóc, do takich którzy na wszystkie sposoby będą wyrywać demona z istoty. Używając specyficznych słów i składników fizycznych mogli wchodzić w głowy „biedaków” i psychicznie wałczyć. Były to najczęściej osoby w średnim wieku. Dzięki temu mieli siłę i fizyczną jak i psychiczną. Ich symbolami były: flakonik z Wodą Święconą, złoto-srebny krzyż mniejszy od dłoni oraz pył z czosnku.
