Godność: Takara Yamato
Wiek: 22 lata
Orientacja: Heteroseksualna
Pochodzenie: Japonia
Rasa: Człowiek
Ranga: Niewtajemniczona
Wygląd: Delikatna, porcelanowa laleczka – tak można określić Takarę jednym zdaniem. Jest to dziewczyna o drobnej budowie, jednak z zachowaniem kobiecych krągłości. Śmiało można powiedzieć, że jest ideałem większości mężczyzn. Ma 160 centymetrów wzrostu i 50 kilogramów wagi. Jest wysportowana, jednak nie widać tego po niej. Mało kto powiedziałby, że ma swoje 20 wiosen, a to wszystko za sprawą jej delikatnej urody. Jasną, porcelanową cerę podkreślają długie, kruczoczarne włosy najczęściej związane lub zaplecione w warkocz. Jej lekko pociągłą twarz zdobią duże oczy w kolorze gęstego miodu, okolone kurtyną gęstych rzęs. Między nimi znajduje się zgrabny, lekko zadarty nos. Całości dopełniają kształtne usta w mocno malinowym kolorze.
Takara nie przywiązuje zbytniej wagi do ubioru. W końcu, jak mówi przysłowie, ładnemu to i w garnku do twarzy. Lubi wygodne ubrania i tradycyjne kimona, często dopełnieniem jej stroju jest maska z teatru nō umocowana na głowie. Jej ulubionym kolorem jest czerwień, co często znajduje odzwierciedlenie w jej ubiorze. Często rezygnuje z makijażu na rzecz naturalności, zdarza się jej jednak nałożyć na twarz trochę pudru czy tuszu do rzęs.
Charakter: Wielu zapewne myśli, że skoro Takara jest książęcą córką, to na pewno jest rozpieszczona. Nic bardziej mylnego. Mimo, że w dzieciństwie dostawała wszystko, co tylko chciała, jednakże wpływ starszego rodzeństwa sprawił, że wyrosła na sympatyczną dziewczynę, która szanuje drugiego człowieka. Wiecznie uśmiechnięta łatwo nawiązuje kontakty z innymi ludźmi, jest bardzo towarzyska, ale nie naiwna. Jak na księżniczkę przystało, ma dobrze wpojone zasady etykiety. Umie zachować się w niemal każdej sytuacji. Ale tak samo jak i normalne dziewczyny, tak i ona miewa czasem złe dni. Bywa, że jest rozkojarzona, zamyślona, a czasem nawet nieprzewidywalna. Bardzo rzadko się złości., jeszcze rzadziej się gniewa. Po prostu księżniczka idealna.
Warto dodać, że Takara jest niepoprawną romantyczką. Wciąż czeka na swojego wymarzonego księcia z bajki pędzącego na białym rumaku. Uwielbia, gdy mężczyzna daje jej kwiaty i zabiera ją na spacer po parku. Kocha naturę i przebywanie na świeżym powietrzu, jednakże jej alergia uniemożliwia jej pełne korzystanie z darów przyrody. Nikt nie jest idealny, niestety.
Umiejętności: Wychowywana w królewskim domu Takara miała wiele zajęć, które miały na celu poszerzenie jej horyzontów. Tak więc oprócz podstaw, takich jak gotowanie, czytanie, pisanie czy tym podobne, potrafi również haftować, szydełkować, robić na drutach, malować akwarele, na płótnie czy też na szkle i tym podobne. Długo by wymieniać, więc w skrócie – jest bardzo szeroko uzdolniona plastycznie. Potrafi także grac na wiolonczeli, parę razy zdobyła nawet mistrzostwo kraju. Nie tylko dbano jednak o wykształcenie artystyczne księżniczki. Doskonale potrafi posługiwać się wszelką bronią białą, choć szczególnie upodobała sobie włócznię. Potrafi również walczyć wręcz i strzelać z łuku. Zna również kilka języków obcych, w tym język angielski, niemiecki, rosyjski i francuski.
Broń: Dwumetrowa włócznia o składanym trzonie, zakończona z jednej strony czerwonym frędzlem. Ostrze w kształcie rombu ma pusty środek, dzięki czemu jest lżejsze. Zarówno wewnętrzne jak i zewnętrzne krawędzie są naostrzone i mogą być wykorzystane w walce.
Takara czasem posługuje się dwoma katanami z białymi tsuki i stylizowanymi tsubami.
Historia: Urodzona 14 kwietnia Takara od razu stała się oczkiem w głowie książęcej pary. Była najmłodszą i jedyną córką wśród czworga dzieci państwa Yamato. Z okazji jej narodzin urządzono huczną imprezę. W końcu była długo wyczekiwaną córeczką brata Jego Cesarskiej Mości zasiadającego na Chryzantemowym Tronie.
Była rozpieszczana przez wszystkich dookoła, dostawała wszystko, co chciała, oczywiście, w granicach rozsądku. Bracia uwielbiali swoją małą siostrzyczkę, mimo że między nią, a najmłodszym z nich było 6 lat różnicy. Była ich oczkiem w głowie i, mimo że czasem jej dokuczali, gotowi byli jej nieba uchylić. Liczne niańki pilnowały, by Takara była szczęśliwa. Opowiadały jej liczne bajki o księżniczkach zamkniętych w wieżach, o strasznych smokach, pilnujących owych wież, o dzielnych rycerzach, ratujących zamknięte królewny. Z czasem jednak, gdy księżniczka dorastała, było coraz mniej bajek, a coraz więcej obowiązków. Dość wcześnie zaczęła uczyć się sztuk walki. Często miała połamane kości, nie tylko w związku z zabawami z braćmi. Trenerzy nie dawali jej forów, bo była królewską córką, wręcz przeciwnie. Poprzez ciężkie treningi uczyli ją cierpliwości, dyscypliny i szacunku. Dzięki temu rodzina wciąż mogła ją rozpieszczać, a ona sama pozostała tą samą wesołą dziewczynką.
Ukończyła prywatną szkołę jako jedna z najlepszych. Ze względu na sławę, jaka ją otaczała, wszędzie musiała chodzić w towarzystwie ochroniarzy. Nie podobało się jej to, więc często zostawała w domu zamiast pójść na miasto z koleżankami. Mimo to miała jedną prawdziwą przyjaciółkę, Momiko, która rozumiała jej sytuację i nie czyniła jej z tego powodu żadnych wyrzutów. Aż dziwne, że udało jej się znaleźć taką przyjaciółkę.
Jednakże wszystko, co dobre, kiedyś się kończy. Momiko wyjechała wraz z rodzicami, zostawiając Takarę samą. Oczywiście, pisywały do siebie listy, jednak z czasem wiadomości przychodziły coraz rzadziej, aż w końcu całkowicie ustały. Mimo to Takara nie miała czasu na rozpaczanie nad utraconą przyjaźnią. Ciągle jeździła na jakieś bankiety, bale, była coraz bardziej popularna, rozpoznawalna, a rodzice zaczęli poszukiwania idealnego kandydata na męża dla swej córki. Jej starsi bracia już dawno pozakładali swoje własne rodziny, w domu rodzinnym pozostała tylko ona. Nie chciała jednak, by to rodzice decydowali o jej losie. Chciała móc decydować za siebie, być odpowiedzialną za swoje czyny. Nie chciała również tak szybko rezygnować z przywilejów młodości. Postanowiła więc rozpocząć studia. Jej sława uniemożliwiała jednak spokojne studiowanie na większości japońskich uczelni. Musiała więc wyjechać.
Na swój cel obrała Anglię. Mimo swoich paru wizyt, wciąż nie była tam rozpoznawalna. Odpowiadało jej to, w końcu mogła zacząć samodzielne życie z dala od tych wszędobylskich goryli. Była to też świetna okazja do doszlifowania języka. Nie przejmując się zbytnio protestami rodziców, wybrała studia medyczne na Imperial College London. W wieku 20 lat „uciekła” spod skrzydeł rodziców, wybierając samodzielne życie z dala od domu. Od niespełna trzech lat studiuje medycynę, by w przyszłości zostać najlepszym lekarzem Japonii, a kto wie, czy także nie świata. W międzyczasie pragnie ułożyć sobie życie, znaleźć swojego księcia z bajki bez pomocy rodziny, odciąć się od tego, kim jest. Jej największym marzeniem jest bycie normalną dziewczyną, z normalnymi problemami, przyjaciółmi, imprezami.... Kto wie, może właśnie w Londynie uda się jej osiągnąć cel?
Inne:
Ma alergię na zwierzęcą sierść, z wyjątkiem końskiej. Gdy znajdzie się w pobliżu jakiegoś zwierzaka, to zaczyna strasznie kichać i łzawią jej oczy
Jej ulubionym kwiatem jest chryzantema, kolorem – czerwony, a potrawą – onigiri.
W domu posiada kolekcję masek nō z autografami wielu sławnych aktorów i twórców masek z całej Japonii
Ma także swojego własnego konia rasy fryzyjskiej, ogiera o wdzięcznym imieniu Fuyu
Jej bracia często nazywają ją Takashiro, choć ona osobiście nie przepada za tym przezwiskiem
Inne konta: Olivier,Tiago
Zdecydowanie nieposkromiony
